Leuvens Instituut voor Criminologie (LINC) – Wetenschappelijk Onderzoek- en Documentatiecentrum (WODC)

Sinds eind vorige eeuw is het besef gegroeid dat wetenschappelijke evidence een belangrijke pijler vormt voor nieuw te voeren beleid. De vraag is of daarvan dan ook gebruik wordt gemaakt als het nieuwe ontwikkelingen in de aanpak van jeugdige delinquenten betreft en hoe. In deze sessie vergelijken we de lage landen.
In Vlaanderen is op 1 september 2019 een nieuw decreet jeugddelinquentierecht in werking getreden. In dat decreet, dat de aanpak van jeugddelinquentie voor jongeren van twaalf tot en met zeventien jaar regelt, is het evidencebased werken expliciet benoemd als een van de centrale principes. In 2014 is in Nederland het adolescentenstrafrecht ingevoerd waarmee toepassing van het jeugdstrafrecht onder bepaalde voorwaarden ook voor jongvolwassenen tot 23 jaar mogelijk is. Deze aanpassing is gebaseerd op wetenschappelijke bevindingen dat de ontwikkeling nog doorloopt tot ver in de jongvolwassenheid en de gedachte dat de pedagogische insteek van het jeugdstrafrecht passender mogelijkheden biedt voor jongvolwassen delinquenten om hun leven na een delict weer op de rails te krijgen.
In beide landen is van aanloop tot implementatie in meer of mindere mate en op verschillende manieren gebruik gemaakt van de wetenschappelijke evidence over wat werkt bij het sanctioneren van jeugdigen. In deze sessie willen we aan de hand van een lage landen vergelijking inzichtelijk maken welke wetenschappelijke inzichten relevant zijn geweest voor het beleid, welke lessen daaruit te trekken vallen, en wat dat wil zeggen voor het gebruik van wetenschappelijke inzichten en kennis in wetgeving en beleid.